آنچه در ادامه می خوانید:
ویبراتورهای بتن چگونه کار می‌کنند؟
ویبراتورهای بتن به شکل‌های مختلفی وجود دارند و می‌توانند برقی و یا بادی باشند. موارد استفاده از ویبره بتن را می‌توان به سه دسته اساسی تقسیم کرد.
ویبره قالب‌بندی
ویبره قالب‌بندی به طورمعمول برای ساختمان‌های بتنی پیش ساخته استفاده می‌شود و شامل نصب ویبراتورها در خارج از اشکال بتنی است. برای بتن‌ریزی‌های بزرگ‌تر، ویبراتورهای خارجی اغلب به اندازه 6 فوت از یکدیگر فاصله دارند.
ویبره سطح
با ویبره سطح، ویبراتورهای بزرگ‌تر ( که گاهی اوقات “جهنده” نیز نامیده می‌شوند) به طور دستی بر روی سطح بتن ریخته شده، قرار داده می‌شوند. این روش با توجه به عمق اسلب حدود 6 اینچ یا کمتر از آن محدودیت دارد، اما سطح صاف و یکنواختی را ایجاد می‌کند که به خصوص زمانی که ظاهر کار مهم باشد بسیار مطلوب است.
ویبره داخلی
ویبراتورهای داخلی بتن از معمول‌ترین ویبراتورهای مورد استفاده هستند. بسیاری از آنها می‌توانند توسط یک اپراتور کنترل شوند و مورد استفاده قرار بگیرند. این یک فرایند نسبتاً ساده است، کارگر به سرعت یک ویبراتور داخلی که شبیه پروب است را در بتن خیس وارد می‌کند و سپس به آرامی آن را بیرون می‌آورد.
Tips-on-Concrete-Vibrating
ویبره بتن چقدر طول می‌کشد؟
در اکثر موارد بتن‌ریزی، ویبره زدن به طور کم و یا نادرستی انجام می‌شود. بهترین تکنیک با یک ویبراتور داخلی، بیرون کشیدن ویبراتور به طور بسیار آرام است، با نرخ حدود 1 اینچ در هر ثانیه. تا زمانی که پس از خارج ساختن ویبراتور هنوز هم حباب‌ها نمایان باشند، ویبره زدن لازم است. گاهی اوقات پیمانکاران از کارگران می‌خواهند که این کار وقت‌گیر را به طور موثرتری یعنی به سرعت انجام دهند، اما نتیجه آن می‌تواند شکست سازه پس از خشک شدن بتن باشد. در عین حال، اگر ویبراتور را برای مدتی طولانی در بتن نگه دارید، آب و ذرات بتن از هم تفکیک شده و موجب مشکلاتی در مقاومت و زیبایی بتن می‌شود.
بهترین شیوه‌های ویبره داخلی
ویبره زدن به طور مناسب مستلزم تجربه و مهارت است. زمانی که از یک ویبراتور داخلی استفاده می‌کنید، از بهترین شیوه‌ها پیروی کنید تا از مشکلات معمول جلوگیری نمایید. یک ویبراتور بتن یدکی نیز دم دست داشته باشید تا در صورت خراب شدن ویبراتور اول از آن استفاده کنید و برای حل مشکل آن منتظر نمانید. مراقب باشید تا بتن با اسلامپ پایین را کمتر از حد معمول ویبره نزنید. ” اسلامپ” معیار کارایی بتن است. از آنجایی که بتن‌های اسلامپ پایین سفت‌ترند، به ویبره‌زدن بیشتری نیاز دارند. اگر دوست داشته باشید می‌توانید از بتن خود تحکیم یافته استفاده کنید که دیگر نیازی به ویبره‌زدن ندارد. اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافی در لایه‌های بتنی که قبلاً ریخته شده نفوذ می‌کنید تا از اتصالات ناپیوسته بین آنها جلوگیری شود. ویبراتور باید حداقل 6 اینچ به لایه قبلی نفوذ کند. اتصالات ناپیوسته زمانی ایجاد می‌شوند که لایه جدید بتن بر روی لایه قبلی که به اندازه کافی سفت شده ریخته می‌شود و اتصال بین دو لایه کار دشواری است. ویبراتور باید به صورت کمی عمودی تا تقریباً عمودی وارد بتن شود تا بیشترین اثر را داشته باشد. همچنین، ویبراتور را زیاد خم نکنید چون ممکن است خراب شود. از اشتباه رایج استفاده از ویبراتور به عنوان یک ابزار بتن‌ریزی اجتناب کنید. این امر می‌تواند موجب ایجاد سطحی ناصاف و سایر مشکلات دیگر شود. ویبراتور را کاملاً در بتن فرو ببرید و حداقل 10 ثانیه داخل بتن نگه دارید. استفاده از ویبراتور نباید از سرعت متوسط 3 اینچ در هر ثانیه بیشتر شود و پس از آن باید از بتن بیرون کشیده شود؛ اغلب اوقات یک اینچ در هر ثانیه می‌تواند بهترین نتیجه حاصل کند. هر بار که ویبراتور را وارد بتن می‌کنید، باید با شعاع ویبره در مرحله پیشین همپوشانی داشته باشد. یک حساب سرانگشتی خوب این است که شعاع عملکرد ویبراتور چهار برابر قطر نوک ویبره باشد. قبل از اقدام به ویبراسیون، بررسی کنید که آن ناحیه قبلاً توسط همکاران دیگر ویبره نشده باشد. هنگامی‌که دیگر حباب‌های هوا از بتن خارج نمی‌شوند و یا در سطح بتن حبابی دیده نمی‌شود، می‌توانید ویبراسیون را ادامه ندهید. تا زمانی که نوک ویبراتور را کاملاً در بتن فرو نبرده‌اید آن را روشن نکنید. برای کارهای کوچک می‌توانید از ویبراتورهای قابل حمل و سبک استفاده کنید. ویبراتور را به زور به وارد بتن نکنید؛ چون ممکن است در میلگرد و فولاد مسلح گیر کند.